اثر عصاره آبی درمنه بر هورمون‌های جنسی، سایتوکین‌های التهابی و شاخص‌های استرس‌اکسیداتیو بافت تخمدان در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

سابقه و هدف: اختلالات هورمونی به­همراه استرس­اکسیداتیو و التهاب در بافت تخمدان موجب عدم تخمک­گذاری در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی­کیستیک (PCOS) می­شود. با توجه به خواص آنتی­اکسیدانی درمنه، این مطالعه به­منظور تعیین اثر عصاره آبی درمنه بر سطح سرمی هورمون­های جنسی، سایتوکین­های التهابی و شاخص­های استرس­اکسیداتیو بافت تخمدان در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی­کیستیک انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه مساوی گروه­های شاهد، شاهد PCOS و دو گروه مبتلا به PCOS تحت تیمار با عصاره آبی درمنه (غلظت­های 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. PCOS با یک­بار تزریق عضلانی استرادیول والرات (4 میلی­گرم بر کیلوگرم) القاء شد. عصاره آبی درمنه به­صورت داخل صفاقی به گروه­های PCOS تحت تیمار به مدت 24 روز تزریق شد. در پایان دوره درمان، سطوح سرمی LH، FSH، استرادیول، تستوسترون، TNF-α، IL-1β و IL-6 و نیز سطوح آنزیم­های SOD،CAT ، GPX و میزان MDA در بافت تخمدان به روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ­ها: در مقایسه با گروه شاهد PCOS (LH: 2/52±14/30، FSH:0/28±2/35، استرادیول: 2/44±17/61، تستوسترون: 1/56±10/29، TNF-α: 4/35±178/65، IL-1β: 5/17±121/52، IL-6: 5/83±162/28، SOD: 1/84±20/51، CAT: 3/7±64/42، GPX: 2/88±35/15 و MDA: 3/4±87/32،) سطح بافتی MDA (4/73±55/46)، سطوح سرمی هورمون­های LH (1/36±8/26)، استرادیول (1/55±7/76)، تستوسترون (1/04±6/4) و سایتوکین­های TNF-α (5/83±115/35)، IL-1β (5/74±70/25) و IL-6 (4/52±89/15) در گروه تحت تیمار با غلظت 200 میلی­گرم بر کیلوگرم عصاره آبی درمنه به­طور معنی­داری کاهش (0/008=p) و سطح سرمی هورمون FSH (1/21±7/52) و نیز میزان آنزیم­های آنتی­اکسیدانی SOD (5/19±71/58)،CAT  (5/11±128/3)، GPX (5/51±88/21) بافت تخمدان به ­طور معنی­ داری افزایش یافت (0/005=p). نتیجه­ گیری: عصاره آبی درمنه با کاهش سطح سرمی سایتوکین‌های التهابی و افزایش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی بافت تخمدان اثر مطلوبی بر بهبود پارامترهای هورمونی در موش­های صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک دارد.